Styl międzynarodowy

Styl międzynarodowy, zwany również stylem Bauhaus lub stylem funkcjonalnym, był jednym z najważniejszych trendów w dziedzinie wzornictwa przemysłowego. Powstał w latach dwudziestych XX wieku w Niemczech i rozprzestrzenił się na cały świat, w tym do Stanów Zjednoczonych.

Charakterystyczne dla stylu międzynarodowego było połączenie formy i funkcjonalności, a także zastosowanie nowych materiałów i technik produkcji. Projektanci skupiali się na projektowaniu przedmiotów, które były nie tylko estetyczne, ale również praktyczne i funkcjonalne. Stąd popularność wśród projektantów mebli, lamp, sprzętu AGD czy nawet samochodów.

W stylu międzynarodowym kładziono duży nacisk na minimalizm i prostotę formy. Projektanci wykorzystywali geometrię, linie proste i kształty geometryczne. Dzięki temu ich projekty były łatwe do produkcji seryjnej, co było szczególnie istotne w erze rozwoju masowej produkcji.

Innym ważnym elementem stylu międzynarodowego było zastosowanie nowych materiałów, takich jak stal nierdzewna, szkło, beton czy tworzywa sztuczne. Projektanci odrzucali tradycyjne materiały, takie jak drewno czy tkaniny, na rzecz tych bardziej nowoczesnych i trwałych.

Styl międzynarodowy miał również ważne znaczenie społeczne i polityczne. Wraz z rozwojem przemysłu i urbanizacją, architekci i projektanci zaczęli projektować budynki i przedmioty, które były dostępne dla szerokiej publiczności. Zastosowanie nowoczesnych materiałów i technologii miało na celu poprawę warunków życia w miastach, co było szczególnie ważne w czasach rewolucji przemysłowej.

Współczesne wzornictwo przemysłowe wciąż czerpie z wielu elementów stylu międzynarodowego. Minimalizm i prostota formy są wciąż popularne, a projektanci nadal eksperymentują z nowymi materiałami i technologiami produkcji. Jednak, wraz z postępem technologicznym, kładzie się również większy nacisk na zrównoważony rozwój i produkcję bardziej ekologicznych produktów.